حجتالاسلام قاسم مومنی شاد معاون فرهنگی اجتماعی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کهگیلویه و بویراحمد در بازدید از بقعه متبرکه امامزاده محمود علیه السلام شهرستان کهگیلویه گفت: زیارت، یک عمل تکراری و بی روح نیست.
به گزارش روابط عمومی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کهگیلویه و بویراحمد ، حجتالاسلام قاسم مومنی شاد معاون فرهنگی اجتماعی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: مکانهای مقدس و مذهبی، انسان را به خدا نزدیک می کند و حالت «خضوع» و آرامش ایجاد کرده، روح را سرشار از خلوص، دل را پر از امید، جان را لبریز از صفا و عشق می سازد.
قاسم مومنی شاد گفت: زیارت مراقد مطهر معصومین واولاد معصومین علیهم السلام گامی در مسیر تزکیه است. این دیدارها، مقدمه «قرب معنوی» است و زمینه را برای همسو شدن با آن انسانهای والا و اسوه های کمال فراهم می کند. اما... کدام زیارت؟ آگاهانه؟ یا تقلیدی و شکلی؟ ! ...
زیارت، یک عمل تکراری و بی روح نیست.
حجتالاسلام قاسم مومنی شاد معاون فرهنگی اجتماعی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: زائر نباید به ظواهر و شکلها و ساختمانها بنگرد و نگاه به در و دیوار و نور و رواق و کاشیکاری و آینه کاری، او را از عظمت و معنویت معصومین غافل گرداند.
معاون فرهنگی اجتماعی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: زیارتگاهها، محیطهای پاکی است که صداقت و کمال را به یاد می آورد و بازدارنده از رذایل و افزاینده فضایل است.هر چه میزان خداشناسی، پیغمبر شناسی، امام شناسی و «معرفت ولی معصوم» بیشتر باشد، به همان اندازه، نصیب زائر از برکات این قبور نورانی و مزارهای متبرک بیشتر خواهد بود. زیارت، نوعی حضور در برابر «آینه» است.
زیارت، خود را به «میزان» عرضه کردن است.
حجتالاسلام مومنی شاد گفت: زیارت، خود را به «محک» زدن و خویش را با «الگو» و «مدل» سنجیدن است، چرا که ائمه و اولیاء خدا، ملاک و معیارند. ایستادن در برابر آینه های فضیلت نما، «رذیلت» ها را خود به خود می نمایاند و قرارگرفتن در مقابل آینه های کمال، «نقص» ها را نشان می دهد.
قاسم مومنی شاد گفت: زائر، وقتی در برابر یک حجت خدا و امام معصوم و پیشوای شهید قرار می گیرد و در مزار رهبران دین، با «شناخت» و «بصیرت» حضور می یابد و شرط «عارفا بحقه» را فراهم می آورد، و می داند که آنان، کمال مجسم و فضیلت متبلورند و آنان را به عنوان جلوه ای از نور خدا و چشمه ای از فیض «رب» و تبلوری از اخلاص و ایمان و عبودیت می شناسد، عظمت آنان را دریافته، متوجه نقصها و ضعفهای خود می شود.